బ్రహ్మ ముడి

ఆ రోజు శివరాత్రి. అక్క, బావ ముందు రోజే వచ్చారు. కానీ ఇంటిలొ ఏ హడహుడి లేదు. మూకీ సినిమాలోల ఎవరి పని వారు చేసుకు పోతున్నారు. అప్పుడే నిద్ర లేచి బయటకు వచ్చిన నాకు అర్దం అయింది.  ఉదయాన్నే చాలా తివ్రంగా చర్చలు జరిగి విఫలం అయ్యయని. అందుకే అందరూ మౌనంగ ఉన్నారు. ఆ వాతావరణంని చూసి, నాకు నీరసం వచ్చింది. బ్రష్ చేసూకుంటూ కారు కడుగుతున్న బావా దగ్గరకు వెళ్ళాను. కారు వెనుకాల అక్క నిలబడి బావాతో ఏదో చెప్తుంది. నన్నూ చూసి ఆపీ ఇంటి వైపు నడుస్తూంది. పిల్లలు ఎక్కడా అంటే పక్కింటికి ఆడుకోటానికి వెళ్ళరు అని చేప్పి వెళ్ళపోయింది
బావా దగ్గరకు వెళ్లి ఎం జరిగింది అని అడిగాను. ఆయన రుద్దిందే మళ్ళీ రుద్దుకుంటూ, నా వైపు చూడకుండ‌‌, సాయంత్రం ఊరికి వేళ్తూన్నమని చెప్పాడు. అదేంటి వచ్చిన పని అవ్వకుండానే వెళ్తారా అన్నాను. అర్జంటుగా వెళ్ళాసిన పని పడింది అన్నాడు. సరేగానీ ఇప్పుడు నిజం చేప్పమన్నను. దానికి బదులుగా మీకూ చేప్పి ఒప్పించటం మా వల్లేంఅవుతుంది అన్నాడు. మీరు బాగానే వుంటారు, మేము శత్రువులం అవుతున్నాము. ఏం అయింది అని అడిగాను. నువ్వు ఆయన్ని ఒప్పించమంటావు, ఆయన నీన్నూ ఒప్పించమంటాడు. మళ్ళీ ఈ ఉదయాన్నే నేను ఆయనకు చేప్పేట్టందుకు ప్రయత్నించనాని కోపంతో మమ్మల్ని అరుచూకుంటూ బయటకు వెళ్ళిపోయడు. ఆయన్నీ ఒప్పించేదుకు అయితే మల్లి ఇంటికి రావద్దని అన్నాడు. దానికి మీ అక్కకి కోపం వచ్చి, వెళ్లి పోదాం అంటుంది. అప్పుడు నాకు పూర్తిగా అర్థం అయ్యింది, జరిగిన కథ.
అదేంటి బావా ఏదైనా చేసి ఒప్పీంచు, అని ఆయన మీ మాట వినకపోతే ఎవరి మాట వినడు. మీరే నా ఆకరి ఆశ. ఇప్పుడు కాకపోతే ఇంకా కష్టం, ఈ రెండు నెలలూ పోతే, సంవత్సరం వరకూ ముహూర్తలు కూడ లేవంట. ఆయనకు నచ్చే సంభంధం నాకు నచ్చదు, నాకూ ఈ జన్మలో పెళ్లి కాదు అన్నాను. నా మాటలలో నీరసం‌, నిరాశ, అసహయత అన్నీ కనిపించి ఉంటాయి బావాకి. ఏదో ఆలోచించి కొంచం సేపు, సరే నువ్వేళ్ళి టిఫిన్ చేయమంటూ నన్నూ పంప్పిచేశాడు. టిఫిన్ చేసి బయటకు వచ్చేసరికి మరేజ్ బ్రోకర్తో సాయంత్రం పెళ్ళి చూపులకు వస్తున్నామనీ చెప్తున్నాడు. నాకు ఏమి అర్ధం కాలేదు. నా వైపు తిరిగి సాయంత్రం వెళ్తున్నము అన్నాడు.
మరి నాన్న అన్నాను, నాకు వదిలేయ్ అన్నాడు. ఆ మాటతో టిఫిన్ చేసిన రాని శక్తి వచ్చింది. బావ ఎదో మాయ చేస్తాడన్న కోంచం నమ్మకంతొ, కొంచం టెన్షన్తో లోపలికి వచ్చాను. నాన్న ఇంట్లోకి రావటం లేదు, నేను బయటకు వెళ్ళలేదు. అమ్మ పనులు ఇంట్లో చేసూకుంటూంది. కొంచెం సేపటీకి బావ, నాన్న బయట వేప చేట్టూకింద కూర్చోని మాట్లాడుకుంటున్నారు అని అక్క ఆంటుంది అమ్మ తో!   వారు మాట్లాడుకునే విషయాలు అమ్మకి మొస్తూంది. నేెను నా లాప్టాప్ ముందేసుకోని అక్క అమ్మతో చేప్తూన్న మాటలు పై ఒక చెవి ఉంచాను. బావా చాలా రకాలుగా ఒప్పించడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. మధ్యహ్నం అయింది, అయినా నాన్న ఒప్పుకోలేదు.
మధ్యహ్నం తరువాత పెళ్లి చూపులు చూసి వచ్చి నచ్చలేదని చేప్దం అనీ కన్వీన్స్ చేయటానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ ఉపయోగం లేదు.
చివరికి నాన్న రాకుండానే పెళ్లి చూపులకు బయలు దేరాము.
అమ్మయి బాగుంది, ఎవరు ఏ ఒంక పెటేందుకు ఎంలేదు. కాని బావా వేరేవిధంగా మాట్లాడటం మొదలు పెట్టేడు. ఇది ఒక  అప్షన్ అని ఇంతకన్నా మంచివి ఇంకా ఉంటాయి అని, ఇది వదులుకుందాం అని, నాకు ఇది సరైనది కాదని ఒప్పించటానికి ప్రయత్నం చేయటం మొదలు పెట్టాడు. నేను ససేమిరా ఒప్పుకోలేదు. చీవరకి బావాతొ ఈ పెళ్లి చేసేట్లు అయితే నాతో మాట్లాడమని తెగేసి చేప్పాను. నాకు బావా పరిస్థితి అర్థం అయినా నాన్న మీద కోపం, ఆ అమ్మాయిలో ఏమీ లోపం లేక పోవడం, ఒక విదమైన ప్రస్ట్రేషన్ నన్ను అలా మాట్లాడేలా చేశాయి. బావ బాగా ఆలోచించి నా పెళ్లి చేసే బాధ్యత ఆయనది అని, కానీ నా ఆదర్శాలు అంటూ ఇంకా మధ్యలో వేలు పెట్టోధ్ధాని మాట తీసుకుని వెళ్ళాడు.
తర్వాత ఎక్కువ కట్నం కావాలని, పెళ్ళి బాగా చెయ్యాలని వారిని బాగానే లాగి, చివరికి పెళ్లికి ఒప్పుకున్నారు. పెళ్లి అయ్యింది, అంతా శుభం.

ఆ శివరాత్రి నాడే మాకు ముడి వేశాడా బ్రహ్మ.